Στου
ανέμου το ζεστό χάδι,
στης
ανεμώνης το λατρευτό ανθό.
Όμοια
η ψυχή σου, στις άκρες των δακτύλων
όμοια
η ζωή σου, στου κόσμου τις γειτονιές.
Στα
βελούδινα πέταλα
μυρίζω
χώμα και ανέμους
στον
λεπτό σου μίσχο τη μοναξιά.
Πόσο
ψηλά ανεβαίνεις, φως μου,
πόσο
αγέρωχα κοιτάς…
Ζωγραφική: Εύη Θεοφανοπούλου