Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

"Ανεμώνη"~ Ιωάννα Κρανίτη


Στου ανέμου το ζεστό χάδι,

στης ανεμώνης το λατρευτό ανθό.

Όμοια η ψυχή σου, στις άκρες των δακτύλων

όμοια η ζωή σου, στου κόσμου τις γειτονιές.

Στα βελούδινα πέταλα

μυρίζω χώμα και ανέμους

στον λεπτό σου μίσχο τη μοναξιά.

Πόσο ψηλά ανεβαίνεις, φως μου,

πόσο αγέρωχα κοιτάς…

Ζωγραφική: Εύη Θεοφανοπούλου


"Υψωμένες στιγμές" ~ Ιωάννα Κρανίτη



Υψωμένες στιγμές

αλλότριου λόγου.

Αναζητούσα την ωραιότητα

ή την υπεροχή της στιγμής;

Τίποτα από τα δύο τελικά.

Ήθελα μόνο ν’ ανασάνω.

Κι όταν έσκυψα

απ’ το ανοιχτό παράθυρο

σε είδα να περνάς.

Το εδώ μου

φώναζε αχόρταγα

τ’ όνομά σου.

Μα όλη η υπόλοιπη

πενιχρά προσποιούμενη

κοιτούσα αλλού…


Ζωγραφική: Henri Matisse 

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

"Επιστροφή" ~ Ιωάννα Κρανίτη


Κι ύστερα είπες, έρχομαι,
σε μια αχτίδα μέσα απλωμένη η ψυχή μου και φτάνω.
Δε ρώτησα γιατί, ούτε πότε.
Κοίταξα μόνο το φεγγάρι
να δω τα μάτια που μου λείπουν,
το χαμόγελο που έπαψε πια
κι εκείνο το φως το άπλετο
που απιστεί στην όμορφή μου νύχτα.
Μια στάλα αίμα κόκκινο
δεν ξόδεψες για μένα,
μα μάτωνες κάθε φορά
ό,τι πρόχειρο σου βρισκόταν.
Ακόμα κι ο ουρανός το ξέρει,
μια αχτίδα μέσα μου,
ένα φεγγάρι
και λίγο αίμα δανεικό
δεν συνιστούν επιστροφή…
Φωτογραφία: Laurent Laveder

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

"Τα φλύαρα δάχτυλα" ~ Ιωάννα Κρανίτη


Ιδέα μου είναι ή έχουν
μυρωδιά από στάχυα
τα μαλλιά σου;

Από πριν να γίνεις όνειρο

έχω να σε δω,

από πριν σε πάρει η μνήμη

λάφυρό της.

Πες σιγανά, εγώ είμαι,

να το πιστέψω

και δώσε μου για απόδειξη

τα φλύαρα δάχτυλα που θυμάμαι…




Ζωγραφική: Vinsent Van Gogh 



"Παρουσία" ~ Ιωάννα Κρανίτη



Βρήκα την ξύλινη πόρτα

ανοιχτή.

Τα λουλούδια ανθισμένα

στη γλάστρα

κι ένα ποτήρι νερό

στο τραπέζι της αυλής.


Μυρίζει αλμύρα και φως,



σημάδι ότι πέρασες...



Φωτογραφία: Νίκος Δρικάκης

"Όνειρο" ~ Ιωάννα Κρανίτη


Ήρθες σαν όνειρο
στην αχλή του χρόνου.
Σιωπηλά
Γελαστά
Ήσυχα
Όλα είναι ειπωμένα,
ψιθύρισες.
Μόνο μια λέξη
δεν είπαμε ποτέ.
Είναι εκεί 
που δυσκολεύονται
οι άνθρωποι. 
Βαθειά ρυτίδα
στο πλάι του ματιού.
Ο χρόνος
Εσύ
Το όνειρο
Σιωπηλά
Γελαστά
Ήσυχα
Σε κοίταξα 
ήταν πια αργά.
Δεν πρόλαβα παρά μόνο
ένα χαμόγελο...


Ζωγραφική: Γιώργος Γουναρόπουλος


Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

"Ερημικές μνήμες καλοκαιριού" ~ Ιωάννα Κρανίτη


Ερημικές μνήμες 

καλοκαιριού

Καλοκαιρινές σιωπές 

αναίτια οργισμένες

Έπαψαν πια 

της νύχτας μου 

οι διαδρομές

Απόκαμαν 

κι οι τελευταίες 

καχύποπτες σιωπές μου

Σταγόνα - σταγόνα 

συλλέγω βρόχινο νερό

Σε στέρνα εγκαρδιότητας 

μαθημένη να ξεδιψά 

η ψυχή μου...




Φωτογραφία: Rain_dancing_by_photoleto.jpg





"Χειμώνας" ~ Ιωάννα Κρανίτη


Ανεπαίσθητα ήρθε

η ροή εκείνη

που τόσο ζηλευτά υπεράσπιζες.

Ανεπαίσθητα εσύ

επίμονη θλίψη μεταφέρεις.

Χειμώνιασε γύρω

και οι λέξεις

δύσκολα γυμνώνονται.

Φοβάσαι την έκθεση,

φοβάμαι ό,τι δε φτάνει.

Ο χειμώνας απομένει σιωπηλός,

κρυφά πονάει για τη σκληρότητα

που του χρεώνουν.

Λίγοι από πάντα οι άνθρωποι...



Φωτογραφία: Winter Landscape Vincent Van Gogh

"Πανσέληνος" ~ Ιωάννα Κρανίτη


Όμορφα που απλώνεσαι,

με το νωχελικό σου πρόσωπο

και το συγκρατημένο χαμόγελο

στ’ απαλά σου χείλη.

Όμορφα που ανοίγεις

απλώνοντας το φως σου.

Με τη στρογγυλάδα του προσώπου

και την καμπύλη του καιρού,

ακολουθία τρυφερή και ανάλαφρη,

αγκάλη ευωδιαστή στις μυρωδιές των άστρων.

Όμορφα που απλώνεσαι,

αφήνεις χώρο και απαιτείς,

ζητάς το βλέμμα

κι ανταποδίδεις.

Μονάχη εσύ

στ’ ουρανού τη μπλε σκοτεινιά,

μονάχη εγώ

στης γης τη θνητή πολυκαιρία…



Φωτογραφία: Anatoli Hotel - Folegandros

"Χρώμα βαθύ" ~ Ιωάννα Κρανίτη



Χρώμα βαθύ

στης θάλασσας το απέραντο,


ουρανός σιωπηλός,

καιρός περισυλλογής,

αναποφάσιστος.


Μ’ αρέσεις πολύ

όταν ανταμώνεις τις λέξεις


κι ενώ φοβάσαι

τους παραδίνεσαι.


Χαμογελάς.

Δεν είμαι έτσι εγώ, μονολογείς.


Εσύ με φτιάχνεις

όπως θες κάθε φορά,


όπως μέλλον και παρελθόν

θα σου ζητήσουν.


Μ’ αρέσεις πολύ 

όταν δεν παραδίνεσαι,


αυτό το σθένος σε δημιουργεί

μαζί με την ανάγκη


κι έπειτα όλα γίνονται παρόν

καθώς μας περιέχουν...


Φωτογραφία: από την «Ηχογεωγραφία» της Γεωργίας 
Σπυροπούλου στη «Μικρή Αποθήκη».