Με κοιτώ κι αναρωτιέμαι.
Εγώ να πω, φοβάμαι.
Μη με ρωτήσεις τι, αρκεί ο τρόμος που γδέρνει την
καρδιά μου.
Ήρθες ξανά κι όλο αντιρρήσεις και απαιτήσεις
στα χέρια σου κρατάς,
διχογνωμίες και λόγια μισά.
Κουράστηκα, το ξέρεις;
Να ζητώ, να απαιτώ, να ψάχνω για τους άλλους που
μου φταίνε.
Μεγάλωσα ή απόκαμα, ποια η διαφορά.
Δεν έχω χρόνο και δυνάμεις για κρίσεις
και βουλεύματα,
δεν έχω μήτε καθαρή ψυχή για να σε κρίνω.
Με κοιτώ κι αναρωτιέμαι.
Τι όφειλα και δεν ξεπλήρωσα…;
Τι δανεικό δεν έχω γυρίσει πίσω…;
Ήρθες ξανά κι όλη εμένα στα χέρια σου κρατάς.
Αλήθεια, δεν κουράστηκες...;
Φωτογραφία:
Mitch
Dobrowner