"Έναστρες νύχτες" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Τις έναστρες νύχτες
όταν ο ύπνος 
δεν καταδέχεται 
το φτωχικό μου 
αστειεύομαι πως 
δεν του ζηλεύω τίποτα.
Του φωνάζω πως 
λάθος του
να προσπερνά την
πόρτα μου,
θα ήμουν καλή παρέα,
θα κάναμε όνειρα μαζί. 
Κι ύστερα
θυμάμαι πως έχω 
μνήμες καλοκαιριού 
στο προσκεφάλι μου
ένα βότσαλο 
που ορκίζεται αγάπη 
κι ένα κοχύλι
με δυο γλάρους 
να ομορφαίνουν 
τη σιωπή.
Όλα αυτά φτιάχνουν ύπνο όμορφο, σκέφτομαι.
Μα, μέχρι να το σκεφτώ,
έχει ξημερώσει...

Φωτογραφία: Justin Ng