Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018

"Μια φορά κι έναν καιρό" ~ Ιωάννα Κρανίτη


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν οι ζωές μας...

Αναπνοές... μικρά ξέφωτα της ψυχής...
Χωμάτινοι δρόμοι, λουστραρισμένα δώματα , 
φορεσιές αποκριάτικες της ταπεινότητάς μας.


Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, αλήθειες έλα πες μας.
Συναπαντήματα, σαρκαστικοί χαιρετισμοί κρυμμένοι εντός μας
σιωπηλά απογεύματα αποκτημένων θλίψεων 
κι αχόρταγα οράματα επίμονων προσδοκιών.

Να προσέχεις τα δάση, πραφυλάνε παραμύθια σε κάθε γωνιά.
Στασιμότητα, ανάρμοστα ριγμένη καταγής, 
ανάρμοστα καλοπροαίρετες κι οι συμβουλές της.

Χτύπα ξύλο στα δέντρα, οι Δρυάδες κοιμούνται απόψε.
Χτύπα ξύλο, μην ταραχτεί η αιωνιότητα, 
μην αρνηθεί τις ζωές μας το φως.

Δεν πειράζει που φοβάσαι. 
Ξεφτίζουν από καιρό οι λέξεις, 
ξεφτίζει και των λύκων το γόητρο.

Καθρέφτη καθρεφτάκι μου, μη μου θυμώνεις, 
οι αλήθειες είναι δύσκολες κι εσύ το ξέρεις πια.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν οι ζωές μας, 
τι θύμηση ρόδινη κι αυτή...


Φωτογραφία: dionisopunk.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου