"'Ελα να παίξουμε" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Ασπρόμαυρα πιόνια σε φθαρμένο κουτί,

κλεισμένο τρυφερά, φυλαγμένο απ’ τη σκόνη.

Δεν έχει ακόμη κοινωνικοποιηθεί η μοναξιά μου.

Στα ασπρόρουχά της τυλιγμένη,
στον ήλιο του καλοκαιριού ή στο χειμωνιάτικο απόγευμα, 
στης άνοιξης τον ερχομό ή στου φθινοπώρου την βροχερή τη θλίψη.
Αποδημητικά πουλιά οι αντοχές μου, 
φεύγουν όταν σιμώνει η παγωνιά 
κι επιστρέφουν στην τρυφερή εαρινή αισιοδοξία.
Έλα να παίξουμε. 
Να σκαρφαλώσουμε στον κορμό της πασχαλιάς, 
να κρεμαστούμε ανάποδα κοιτάζοντας τα φύλλα. 

Ένα, δύο, τρία, ανεβαίνω σιγά – σιγά τα σκαλιά. 

Στο κεφαλόσκαλο να με προσμένεις...

Ζωγραφική: Dmitri Zajtsev