"Μια διαδρομή στην άκρη της θάλασσας" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Μια διαδρομή
στην άκρη της θάλασσας.
Διάλογος εσωτερικός, ονειρικός…
Διάλογος ατελείωτος…

- Θέλω να μ’ αγαπήσεις
γι’ αυτό που είμαι
κι όχι γι’ αυτό που μπορώ να δώσω.
- Φοβάμαι… Φοβάμαι να περιμένεις
από μένα.
Έχω κουραστεί να μου ζητούν,
να με περιμένουν, να μ’ αγαπάνε…
- Κουράζει η αγάπη;
- Όχι, όχι η αγάπη. Οι άνθρωποι…

Είναι οι λέξεις που επιβάλλουν
τη σιωπή.
Οι λέξεις που πλαγιάζουν ανυπόληπτα
με τον καθένα από μας
και ξημερώνονται μακριά μας.

- Μη μου υποσχεθείς τίποτα, μη μου ζητήσεις
- … να δεθείς μαζί μου; Δε δένεται κανείς
άθελά του. Κανείς δεν ταξιδεύει εν αγνοία του…

Πώς συναντιούνται οι άνθρωποι;
Πώς αναγνωρίζονται οι φόβοι,
οι επιθυμίες και οι ενοχές;

- Μείνε εδώ… Ίσως να μην υπάρχει 
παρά αυτή η γωνιά στην άκρη της θάλασσας.
Ίσως το ταξίδι να’ ναι αυτή η στιγμή
που συναντηθήκαμε.
- Το ποτέ και το πάντα χωρούν σε μια στιγμή;
- Ναι, σ’ αυτή τη στιγμή που μιλάμε…


- Μ’ αγαπάς;
- Δεν ξέρω… Ό,τι αγαπώ το’ χω μέσα μου
πάντα μαζί μου. Ό,τι αγαπώ ανασαίνω.
Χωρίς εκείνους που αγαπώ θα πάψω να υπάρχω.
- Τρομάζω…
- Απ’ τον τρόπο που αγαπώ;
- Τρέμω μη μ’ αγαπήσεις…

Ονειρεύτηκα 
πως δεν υπάρχει τίποτα
που να μπορεί να σε κρατήσει μακριά μου.
Ανώφελο…

- Μη φεύγεις, στο δικό μου ύπνο δεν πλησιάζουν τα όνειρα.
- Μόνο σκιές, με επισκέπτονται τις νύχτες.

Χωρίς φωνή
χωρίς την ουσιαστική δυνατότητα
της ομιλίας
ζητώ τις λέξεις σου για να κρατηθώ
στη σιωπή…

- Μίλα μου, πες μου… Ξημερώνει,
στο πρώτο φως θα χαθώ.
Μη μ’ αφήσεις να φύγω έτσι,
χωρίς μια λέξη.
Κράτα με… Μίλα μου… Φώναξέ με…
- Να πω ότι σ’ αγαπώ;
- Όχι, όχι αυτό! Να πεις πως δεν αντέχεις
να φύγω!
- Δεν αντέχω…

Μια διαδρομή
στην άκρη της θάλασσας.
Διάλογος εσωτερικός, ονειρικός…
Διάλογος ατελείωτος...

Φωτογραφία: Scott Crocker