Κάθε νύχτα μετρούν οι
ώρες μου
τους λογισμούς τους,
τους λογισμούς τους,
σε απολογισμούς αναφέρονται
και σχεδιάζουν νίκες με συνειρμούς.
Στο προσκεφάλι μου
όνειρα που ευωδιάζουν
όνειρα που ευωδιάζουν
και μιας αθωότητας η
μυρωδιά
πλεγμένη με πάθη και πόθους λατρεμένους.
πλεγμένη με πάθη και πόθους λατρεμένους.
Πάντα σε ήθελα, καλή
μου επίγνωση,
ακόμη και η πρώτη νιότη μου σε αγαπούσε.
ακόμη και η πρώτη νιότη μου σε αγαπούσε.
Κι αν σε λέξεις δεν
σε χώρεσα ποτέ
είναι γιατί με ανθρώπους πάντα σε μέτραγα,
είναι γιατί με ανθρώπους πάντα σε μέτραγα,
σε μπόι ανθρώπινο το’
θελα να σε ζυγιάζω.
Μπα, δε μεγάλωσα
πολύ,
μεγάλωσαν τα όνειρα,
μαζί και η συντριβή τους.
μαζί και η συντριβή τους.
Οι ήττες μου έχουν
πλέον όνομα,
μπορώ εξαίσια να τις ξεχωρίζω…
μπορώ εξαίσια να τις ξεχωρίζω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου