"Σχοινοβατώντας" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Αγαπημένη αγωνία

που στην ύβρη αντικριστά

πασχίζεις όρθια να σταθείς.

Λευκότητα αγνή

που απόμακρη κρατείς

τη δίκη

παράωρα σαν κόπιασε

στο σπιτικό του λόγου μου να ορίσει.

Φθίνουν οι αντοχές

μα τ' ουρανού η γοητεία

καλόκακη απλώνεται

έτσι που κι ο νους με συμπόνια

την ψυχή συντρέχει.

Τραγικότητα οριακή

ανώφελης παραμυθίας

και εξουσίας υπέργηρης.

Καλότυχη εγώ, ν' αγωνιώ,

το σχοινί που πατώ

τεντωμένο είναι ακόμη...

Φωτογραφία: από την αφίσα της θεατρικής παράστασης "Ακροβάτες" 

("Coqs musiciens" και Εταιρεία Θεάτρου "Πράξη Επτά")