"Είναι κάτι πρωινά" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Είναι κάτι πρωινά

που με μεγάλη δυσκολία

βρίσκω τον δρόμο μου.

Λίγο ακόμα, παρακαλάει η νύχτα μου

- τον αποχωρισμό δεν τον αντέχει -

και τι να δώσω

που μια γουλιά καφέ δε φτάνει για το φως

και πως να μ' αντέξω

που αντί να φεύγω

στρώνω τις τσακίσεις στα σεντόνια.

Η πρώτη μου μάχη το κρεβάτι μου,

ο πρώτος μου αγώνας

το στρώσιμό του.

Κάπου γίνεται πόλεμος

η τηλεόραση ανοιχτή

οι αντοχές παραδομένες.

Κάποιοι μιλούν για χρήματα που δεν έχουν

και κάποιοι άλλοι για κάτι που είχαν κι έχασαν.

Πού είναι οι άνθρωποι;

σπαράζει ένας διόλου συμπαθής καλοντυμένος κύριος,

θα' πρεπε όλοι να είναι στον δρόμο.

Με κοιτώ, ίσα που προλαβαίνω.

Τι με κοιτάς; 

φωνάζω απ' τον καθρέφτη,

το κρεβάτι το έστρωσες..;

Φωτογραφία : Νάσια Δεληγιάννη