"Πανσέληνος" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Όμορφα που απλώνεσαι,

με το νωχελικό σου πρόσωπο

και το συγκρατημένο χαμόγελο

στ’ απαλά σου χείλη.

Όμορφα που ανοίγεις

απλώνοντας το φως σου.

Με τη στρογγυλάδα του προσώπου

και την καμπύλη του καιρού,

ακολουθία τρυφερή και ανάλαφρη,

αγκάλη ευωδιαστή στις μυρωδιές των άστρων.

Όμορφα που απλώνεσαι,

αφήνεις χώρο και απαιτείς,

ζητάς το βλέμμα

κι ανταποδίδεις.

Μονάχη εσύ

στ’ ουρανού τη μπλε σκοτεινιά,

μονάχη εγώ

στης γης τη θνητή πολυκαιρία…

Φωτογραφία: Anatoli Hotel - Folegandros