"Χρώμα βαθύ" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Χρώμα βαθύ

στης θάλασσας το απέραντο,

ουρανός σιωπηλός,

καιρός περισυλλογής,

αναποφάσιστος.

Μ’ αρέσεις πολύ

όταν ανταμώνεις τις λέξεις

κι ενώ φοβάσαι

τους παραδίνεσαι.

Χαμογελάς.

Δεν είμαι έτσι εγώ, μονολογείς.

Εσύ με φτιάχνεις

όπως θες κάθε φορά,

όπως μέλλον και παρελθόν

θα σου ζητήσουν.

Μ’ αρέσεις πολύ 

όταν δεν παραδίνεσαι,

αυτό το σθένος σε δημιουργεί

μαζί με την ανάγκη

κι έπειτα όλα γίνονται παρόν

καθώς μας περιέχουν...

Φωτογραφία: από την «Ηχογεωγραφία» της Γεωργίας 
Σπυροπούλου στη «Μικρή Αποθήκη».