"Η αγάπη μου δεν έχει" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Η αγάπη μου δεν έχει τη μυρωδιά των λουλουδιών
την ώρα που τα χαϊδεύει ο ήλιος
κι αργά νωχελικά και πρόθυμα
καταδέχονται την αγκαλιά του.

Το ζεστό πρωινό που ανασαίνει την αγκαλιά
και της μοναξιάς την ήττα,
η αγάπη μου δεν έχει.

Η αγάπη μου δεν έχει την αβρότητα της σιωπής
που λόγια ξέρει πως θα ξαναγίνει
όταν περάσει λίγο ο χρόνος μέσα στο ίδιο σπιτικό.

Του θυμού την ύστερη τη γλύκα
σαν βλέπεις τον άλλον πίσω να γυρνά
αφού εδώ μαζί σου είναι η ζωή του,
η αγάπη μου δεν έχει.

Και του χρόνου τη δυνατότητα
που η φυσική παρουσία χαρίζει,
η αγάπη μου δεν έχει.

Όχι, τέτοιο θρίαμβο δεν έχει η αγάπη μου.

Παίρνει απ’ το φως της μέρας και περνά τα βράδια της, 
φυλάει τις λέξεις μην ξεχαστούν 
κι αποκαλεί κάθε σκιά με τ’ όνομά της το μικρό.

Η αγκαλιά της ανυπόμονη 
κι η απελπισία της αφόρητη όταν απάντηση δεν παίρνει.

Μια στάλα χρόνος κι εκείνη τον νιώθει απέραντο, 
μια στιγμή τρυφερότητας κι εκείνη πολύτιμη τη λέει.

Με στίχους ντύνεται κι ένα άστρο κρατά για φυλαχτό 
κάθε που ο κόσμος δεν αντέχεται, 
την πίστη της να μη χάνει.

Για το σκοτάδι έχει φως η αγάπη μου 
 και για το φως σκοτάδι έχει…

Ζωγραφική: Νίκος Κούτρας