Εξακολουθητικός ο χρόνος που σε καλώ
στο μάτι της θάλασσας
στην ανάσα του δειλινού
αδιάλειπτη στιγμή
που όνειρο συλλαβίζει.
Με το δικό σου όνομα
με φωνάζει η ψυχή μου
με τη δική σου φωνή.
Μελάνι γεύομαι κι όλο ζητώ,
ανυπάκουη φλέβα
ίχνη αφής
τρεμάμενη μνήμη.
Κάποτε ο φόβος ξεθυμαίνει
κι ανασαίνω αχόρταγα
κι ύστερα στη σιωπή μου δίνεσαι
κι ο χρόνος μου τελειώνει…
στο μάτι της θάλασσας
στην ανάσα του δειλινού
αδιάλειπτη στιγμή
που όνειρο συλλαβίζει.
Με το δικό σου όνομα
με φωνάζει η ψυχή μου
με τη δική σου φωνή.
Μελάνι γεύομαι κι όλο ζητώ,
ανυπάκουη φλέβα
ίχνη αφής
τρεμάμενη μνήμη.
Κάποτε ο φόβος ξεθυμαίνει
κι ανασαίνω αχόρταγα
κι ύστερα στη σιωπή μου δίνεσαι
κι ο χρόνος μου τελειώνει…
Φωτογραφία :
Κ. Δήμας
κατασκευή από ακατέργαστα θαλασσόξυλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου