"Μνήμες από θάλασσα" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Ένα κοχύλι μοναχό

με τα νερά και τις σπηλιές

με τη φωνή της θάλασσας πλημμυρισμένο

και τη σιωπή του πρωτοταξίδευτου σκαριού.

Ένας γλάρος

χτυπά αδιάκοπα τα φτερά του

ξεμακραίνοντας στον ορίζοντα.

Ένα γυαλιστερό ψάρι

τινάζει την ασημένια πλάτη του

καθώς πετάγεται απ' το νερό.

Όλα από ένα

- σύμπτωση θα' ναι βέβαια -

κι εγώ συνεχίζω να περπατώ.

Στη βρεγμένη αμμουδιά

πατημασιές μαρτυρούν

πέρασμα ανθρώπων.

Γυμνά πέλματα σε γραμμές παράλληλες

κι άλλα που μπλέκονται μεταξύ τους.

Από θέρμη ή ανταγωνισμό.

Ή ίσως από απροσεξία.

Ο κέδρος στο ύψωμα

- ένας κι αυτός -

αφήνεται στα χάδια 
του ανοιξιάτικου αέρα.

Κατέβηκα στη θάλασσα σήμερα.

Να δω, θα με θυμάται..;

Φωτογραφία: Α. Θαλασσινού