"Τα λόγια των δακρύων" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Βήματα κι αθώες μορφές

ανυποψίαστες ώρες κι ερημιά,

στους κλώνους της τριανταφυλλιάς

βάρος ασήκωτο η άνοιξη.

Στάζουν αργά οι στιγμές

σιωπή πλεγμένη σε δίχτυ

με λόγια ανυπόμονα

που δε βρήκαν ζωή.

Βαρύς ο ίσκιος της ψυχής

και απέραντο το πέλαγος.

Πάρε ανάσα

και φώναξε δυνατά.

Πιάσε ένα δέντρο

και ζήτα να κρατηθείς.

Είναι η βουή του κόσμου

το τραγούδι της θάλασσας

και η ερημιά των ανθρώπων

τρεις γραμμές που μοχθούν

να ενωθούν βαθιά

με τη γραμμή της ζωής σου.

Παρηγοριά δε ζήτησαν οι νύχτες σου

ρίζες βαθιές η μοναξιά σου.

Πάρε ανάσα

ό,τι ήσουν κι ό,τι έγινες

δικό σου να το νιώσεις.

Μετρημένα τα λόγια των δακρύων

κι ακόμη πιο μετρημένες οι σιωπές.

Φωτογραφία:  Roy Decarava