"Σαρωνικός" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Γέρνει αργά ο ήλιος 
πάνω απ' τον Σαρωνικό,

ίσα που αχνοφαίνεται η Αίγινα.

Μοιάζει συχνά η σιωπή τ' απογεύματα

σαν άγονη γραμμή

που δεν αφήνει την παραμικρή ελπίδα.

Δυο μελανόμορφοι αμφορείς

δεξιά κι αριστερά
από τις μούσες τις εννιά

και δυο απρόσεκτοι ερωτιδείς

απ' του Σαρωνικού το οικείο βάθος.

Κάποιες φορές η διάρκεια της θλίψης

ξεπερνά το όριο της αντοχής μου.

Φωνή ακούω πατρογονική

να με καλεί να υψωθώ

και σχήμα υψηλό ν' ανατείλει εντός μου.

Ανούσια έκκληση.

Πήρε να βραδιάζει

όταν στην άκρη της αυλής

ένα παλιό μαχαίρι

βρέθηκε κάτω απ' το γεράνι.

Ένας σαρκασμός

ακουμπισμένος στο φράχτη

μου έγνεψε περιπαικτικά.

Α, κάποια μετάνοια της τελευταίας στιγμής,

κάποια απελπισία, που απέφυγε το διάβημα

το απονενοημένο...

Φωτογραφία Θεόδωρος Γεωρνταμίλης