"Σταγόνα αίμα έγινα" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Πώς να μερέψω τα χρόνια μου;

Με υφάδι αφίξεων και αναχωρήσεων 
όλη μου η ζωή,

σε στρογγυλό τελάρο,

για να μπορεί η επανάληψη

να διαλαλήσει άκοπα τον ερχομό της,

με αραιή πλέξη κι αν το προσπάθησα,

δεν το κατάφερα να ντυθώ.

Κάποτε οι μέρες μου ξεγελιούνται

και οραματίζονται αλλαγές

και οι νύχτες μου ξεθαρρεύουν

κι αποκοιμούνται ήσυχες.

Μα τα χρόνια μου αγρίμια,

δε μερεύουν, όλο ζητούν.

Σταγόνα αίμα έγινα
κι ακόμα να ησυχάσουν.

Ζωγραφική: Βασίλης Μιχαηλίδης