Ήμουν εγώ, ήμουν
πάντα εγώ
και ναι, εσύ ήσουν.
Άνοιγε ο ουρανός
κι η θάλασσα
απέραντη,
βοούσε κι
αχόρταγα βύθιζε
τις αντοχές μας.
Ο χρόνος μας
ήταν λειψός
κι ήμασταν ο
ένας για τον άλλον,
άνθρωποι μόνοι
που έσμιξαν για μια στιγμή…
Γλυπτό: Auguste Rodin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου