"Αρμονία" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Προχωράς και ισορροπείς

δεν έχει σημασία αν είναι σχοινί

ή οι πλάκες του πεζοδρομίου

υψώνεται όρθια η ψυχή σου

στάζει από πόνο και θανάτου λυτρωμό

όρθια υψώνεται

από τα δάχτυλα των ποδιών σου

στα γόνατα

κρυφή ήταν γονυκλισία και παράκληση βουβή

στους χυτούς μηρούς

που άντεξαν το βάρος

όταν της γέννας σου οι μνήμες φώναζαν το άδικο

στην κοιλιά που φιλοξένησε ζωή

στου ομφαλού την κυκλική ακολουθία

που ξέρει πως τα πάντα

έχουν επίκεντρο τον άνθρωπο

στο όμορφο στήθος

που δεν παραδίνεται παρά μονάχα για ζωή

με μια καρδιά που χτυπά ξορκίζοντας θανάτους.

Προχωράς και ισορροπείς

στις άκρες των χειλιών σου επίμονη σιωπή

και φυλαγμένα χαμόγελα

όλου του κόσμου η οδύνη καλοδεχούμενη

Ισορροπείς και προχωράς

σαν από πάντα να είναι το μόνο που γνωρίζεις.

Στα μάτια σου όλη η σκοτεινιά κι όλο το φως

θαρρείς αγκαλιασμένα.

Προχωράς και ισορροπείς

μήτε σχοινί μήτε οι πλάκες του πεζοδρομίου

ο ουρανός σου σε χωρά

και φτιάχνει ασύνορες αγάπες

να σου γελάνε...

Φωτογραφία:    Veronica Tennant