"Βροχή" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Βροχή συλλαβιστή κι αμέριμνη,

βροχή αχόρταγη κι αγαπημένη,

ύδωρ αγιασμένο της ψυχής 

κι ευπροσήγορη ματιά της μοναξιάς μου.

Καιρό τώρα δεν μου μιλάς,

δεν σου μιλώ κι εγώ, 

συμμετρική όσο να πεις η απουσία.

Φύλαξα όμως λέξεις και στιγμές, 

δικές μας λέξεις και στιγμές, 

ταξίδι εαρινό που αγάπησε η ψυχή μου.

Ήρθες στον ύπνο μου εχθές, δεν ξέρω αν το κατάλαβες. 

Ήρθες και μου άφησες μια αγκαλιά 

και δυο γλυκά φιλιά στο προσκεφάλι.

Δεν βρήκα εσένα το πρωί μα, κάτι από σένα, 

κάτι που θέλησες να δώσεις.

Βροχή συλλαβιστή για σένανε, 

βροχή δική μου, χωρίς εσένα...

Φωτογραφία: Σάββας Αυγητίδης