"Σιωπή" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Είναι πολλά που δεν είπαμε

μα κι αν λέξεις φτιάχναμε τι μ΄ αυτό;

Αποβραδίς θ’ άρχιζε η ομίχλη να πέφτει,

θα συστηνόταν εναγώνια η μοναξιά

και θα ντυνόταν αδέξια η σιωπή

σ’ εκείνη την κανονικότητα που απεχθάνομαι από χρόνια.

Καλύτερα που δεν μιλήσαμε,

ανθρώπου μάτι δεν μας είδε στη ζωή να ασελγούμε.

Αλήθεια, θυμάσαι τι θα πει ονειρεύομαι;

Είναι εκεί, σιμά, σε εκείνο το από καιρό αντέχω…;

Φωτογραφία: scarecrow