"Πασχαλιά" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Σ’ αγρό να στέκεσαι, του νου μου πασχαλιά,

σ’ αγρό ν’ απλώνεις των ματιών σου την ανέμη.

Ήρθαν νωρίς οι ώρες της σιωπής,

δες, σαν αφρόψαρο κυλήσανε στο κύμα. 
Υγρές σταγόνες αλμυρές θαλασσινές, 
σαν λόγια υγρά, που βούτηξαν στη λήθη. 
Μυρίζεις σαν τον ήλιο το απόγευμα, 
σαν άσπρο βότσαλο που το φιλά η αλμύρα. 
Μη φοβηθείς όταν η άνοιξη σε βρει,

μην την τρομάξεις και θελήσει να σου φύγει…