"Προσευχή" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Θα ζητήσω μια σταγόνα  από το αίμα σου, Κύριε, 
μια σταγόνα αντί του δικού μου αίματος

που φοβάμαι να χύσω…

Έχω κι εγώ μερίδιο στην οδύνη

απόγονος εκείνου του φιλιού

της προδοσίας

-μοίρα προδιαγεγραμμένη-

έπρεπε κάποιος να κάνει

τη βρόμικη δουλειά

εκείνης της άρνησης

-πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις-

εκείνης της απιστίας.

Μεγάλη τυραννία τα μάτια, Κύριε…

να δω, να δω

πληγές για να πειστώ

ξεφωνίζει μέσα μου

ο πρόγονός μου

να δω, να δω σημάδια

αίματος σημάδια

να πειστώ, ξεφωνίζω, Κύριε,

όχι για σένα

όχι δικές σου πληγές

δικές μου, δικές μας…

Δικός μας πόνος φυτευτός

στις παλάμες και τα πέλματά σου.

Πώς άντεξες εκείνο το 

«αγαπάτε αλλήλους»

να το τραβήξεις μέχρι το τέλος;

Μεγάλο κόστος έχει η συνέπεια

κι ακόμη μεγαλύτερο η αγάπη.

Κι εκείνο το

«άφες αυτοίς»

με πόση ευκολία

να ξεστομίσει ένας άνθρωπος;

Μικρά κεριά στις εκκλησίες

δε βρίσκω.

«Τι να τα κάνεις τα μικρά;»

μου λένε.

Ανάβω μεγάλα και τα σβήνει

μετά από λίγο ο καντηλανάφτης.

Γιατί τα σβήνει;

Εγώ τ’ άναψα

για να τα δω να καίγονται

όσο να με προσέξεις.

Τι μου τα σβήνουν;

Διακόπτω εγώ τις 

συζητήσεις τους;…

Φωτογραφία: Φυσική Πινακοθήκη Λήμνου, Θεόδωρος Ι. Μπαβέας «Ηλιοβασίλεμα στο εκκλησάκι του Σωτήρος στην Παναγιά»