Μου αρέσουν τα μεσημέρια που σε σκέφτομαι.
Μου αρέσει που ξεχνώ την ώρα
κι όνειρο έχω μοναχά πως θα σε δω.
Καθώς περνά ο χρόνος νωχελικά
κι ο ήλιος στάζει στο μέτωπό μου,
αναρωτιέμαι πώς κατοίκησε μέσα μου
η μυρωδιά της φλαμουριάς,
πώς ήρθε της άνοιξης το φως
και πώς μυρίζει ο αγέρας από σένα.
Για σκέψου, θα 'ρθει η νύχτα και θα ρωτά για μας
ή θα 'ρθει ο ήλιος με τις απαντήσεις φυλαγμένες…
Φωτογραφία: Αλέξανδρος Μουρατίδης "Πανσέληνος στην Καστοριά"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου