"Ερωτήσεις" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Είναι ακόμη νύχτα, ναι, νύχτα είναι ακόμη.

Υποκρισία φαινομένου φυσικού, έτσι να το ονομάσουμε,

αν και καιρό τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι ξημερώνει.

Υποκρισία φαινομένου φυσικού 
ή σκιερής συνομωσίας, 
το ίδιο μου κάνει.
Αγαπάω τις ώρες που με ρωτάς για το ένα και το άλλο,
ας μην ξέρω ν’ απαντώ για το ένα και το άλλο, 
ας μην προσπάθησα να μάθω ποτέ.
Μου δίνουν οι ερωτήσεις σου 
 μια δυνατότητα,
να υπάρξω μαθές, μια δυνατότητα να είμαι κάτι.
Χθες βράδυ είδα δυο νέα παιδιά να μας περιγελούν,
εσένα κι εμένα, ναι, εσένα κι εμένα, για φαντάσου.

Ανάγωγες εποχές…; Εμάς τους δυο περιγελούσαν…

Εμάς τους δυο, καθώς όρκους αντάλλασαν

και αγκαλιές γεμάτες φλόγα.

Εμάς τους δυο και τον χρόνο,

άλλωστε σου είπα, δυο νέα παιδιά,

μήπως δεν είναι αρκετό;

Τι άλλο να έχει κανείς για να μπορεί,

τι άλλο πέρα από τη νεότητα…;

Φωτογραφία: Ril Schroer