"Μου μίλησαν κάποτε" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Μου μίλησαν κάποτε για μια βροχή 

που άργησε στο ξεχασμένο χώμα, 

μια βροχή που μύριζε θαλασσινό νερό.

Και είδα μια γραφή 

γεμάτη χώμα και νερό, 

μια γραφή να μιλά για σένα.

Κυλώ στις φλέβες του νερού 

σαν χαμένο όνειρο κυλώ, σαν προσδοκία.

Κυλώ στις φλέβες του κορμιού, 

σαν χαμένο όνειρο κυλώ, σαν προδοσία.

Είσαι, άραγε, αλήθεια…;

Ή μήπως ψέμα συγγενικό 

με τη φλέβα μου, 

μήπως σαν ψέμα τέτοιο με αγκαλιάζεις…;

Μου μίλησαν κάποτε για ένα νερό, 

που σαν γραφή απόκοσμη κυλούσε, 

ένα νερό που, αν το πιείς, ό,τι αγάπησες ξεχνάς 

κι απ' ό,τι αγαπήθηκες νιώθεις ελευθερία... 

Φωτογραφία: Καταρράκτες της Νέδας, στο Λύκαιο όρος...