Συνομιλώντας με τη σιωπή
στο φως του πρωινού
και στη νοτερή αύρα της θάλασσας,
με τις λεπτές πτυχώσεις της μοναξιάς
στην αγκαλιά του πολύβουου πλήθους.
Συνομιλώντας με τη φιλήδονη μνήμη.
Ο χρόνος, η επίμονη κούραση
της αναζήτησης των αιτιών,
η σθεναρή αγωνία της απόρριψης,
η αποσπώμενη απάντηση - ορισμός
και η τελική πτώση της κοινής παραδοχής.
Μεγαλώσαμε.
Παριστάνοντας τους ανήξερους
διάγουμε βίο ευλαβικό σε ζοφερό χειμώνα.
Συνομιλώντας με τη σιωπή
χωρίς φόβο, χωρίς πρόθεση,
χωρίς τα περιττά βάρη της συμπόνοιας.
Ζωγραφική: Μιλένα Δημητροκάλλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου