Ω, τι όμορφο το άγγιγμα του ήλιου…
Όταν δεν έχεις κάπου να σταθείς
και μοναχό της μοναξιάς το πέπλο ζητά να σε τυλίξει…
Κράτα σιωπές, φύλαξε λέξεις, αν μπορείς.
Έτσι που, σαν φωτίσει η μέρα που όλοι λεν πως δε θα ‘ρθει,
εσύ να ξέρεις πώς θα της μιλήσεις.
Να είσαι εκεί, να την υποδεχτείς
και να γνωρίζεις πώς θα της μιλήσεις.
Από αύριο θα σε λέω ελπίδα
και θα ζητώ από σένα να χαμογελάς…
Ζωγραφική: Ευτυχία Κουκουζέλη Δημακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου