Ανοίγει ένα παράθυρο,
ένας άνθρωπος σκυφτός περπατά
στον απέναντι δρόμο.
Εδώ είμαι, φωνάζω μέσα μου.
Εδώ είμαι.
Στον από πάνω όροφο κλαίει ένα μωρό.
Μαμά, σε θυμάμαι κάθε που κλαίω, μαμά.
Το ημερολόγιο στέκει επίμονα.
Εδώ είμαι.
Στον από πάνω όροφο κλαίει ένα μωρό.
Μαμά, σε θυμάμαι κάθε που κλαίω, μαμά.
Το ημερολόγιο στέκει επίμονα.
Απέναντί του κι εγώ.
Λιγοστές οι ώρες που μου δίνομαι,
μα έστω και λιγοστά
το χαίρομαι να είμαι ο εαυτός μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου