"Διάσωση ψυχής" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Στιγμή αβέβαιη
για μνήμη διευρυμένη.

Μέρες άδειες,
φλύαρα ντυμένες,

εγκυμονούσαν τον κίνδυνο

αθέλητα, ανερώτηγα

να κατοικήσουν μέσα μου.

Ήταν πριν έρθεις
εκείνο το απόγευμα,

έσταζε αδιάκοπα ο ουρανός

θέρμη και ταραχή

κι η διάσωσή μου φαινόταν ζήτημα χρόνου.

Πόσες ανάσες μου φύλαξες, να 'ξερα,

πόσες στιγμές ατόφιες δικές σου;

Η αγωνία μου φτωχή κι ανθρώπινη,

για τον αβέβαιο προορισμό μου.

Έπιασες έναν τόπο μέσα μου,

γόνιμο κράτα τον, αν το μπορείς,

η διάσωσή μου λόγο να έχει...

Φωτογραφία: Μάνδρα Ξάνθης