"Αναμονή" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Είπες πως θα 'ρθεις

και σε πίστεψα.

Έβαλε η μοναξιά μου

ανυπόμονο ένδυμα βραδινό,

γύρισε τους δείκτες του ρολογιού

σε ώρα θερινή και σε περίμενε.

Κάτι επίμονες διαψεύσεις

προνόησε να τις ξαποστείλει

από το απόγευμα στο παρελθόν,

σίγουρη πως θέση δεν έχουν

στο παρόν της.

Ζητάς πολλά, είπε η νύχτα.

Ξεχνάς πως άνθρωπος είναι ό,τι αγαπάς

και είναι ανθρώπινο

να μην τολμά να έρθει...

Φωτογραφία: Toni Grote