"Ερχομός καλοκαιριού" ~ Ιωάννα Κρανίτη

Περασμένα μεσάνυχτα 
έπιασα να γράφω.

Η γη τριγύρω ευωδιάζει 
θυμάρι και ρίγανη.

Παρηγορητική του θέρους η έλευση
καθώς το γράφουν 
τα βιβλία των ποιητών.

Κι ύστερα, οι φλογερές αμμουδιές
με το φεγγάρι που γεμίζει πρόθυμα
φουντώνοντας την ελπίδα. 

Περισσότερο απ' το ίδιο το καλοκαίρι
ονειρεύτηκα τον ερχομό του

κι αν ποτέ δεν στο είπα 
είναι γιατί φοβήθηκα. 

Αερικό κι όχι άνθρωπο θα μ' έλεγες, 

σαν πιάνομαι από μυρωδιές κι αγγίγματα 
και δένομαι σφιχτά 

στου φεγγαριού την πιο μικρή κλωστή 
και στου ονείρου την αδιάκοπη ανέμη.

Κι άλλοτε, όταν του σκοταδιού η αχλή διαλύεται, 
η θάλασσα μέσα μου βαθαίνει όλο και περισσότερο 

κι οι μέσα μου ακτές χτίζονται αδιάκοπα 
με δίχως μέτρο. 

Θεέ μου, πόσα εκ παραδρομής 
θεώρησα απωλεσθέντα

και πόσα δικά μου έζησα

ενώ εν αγνοία μου 
παραδίνονταν αλλού...

Φωτογραφία:  Patty Maher