"Χαμόγελο" ~ Ιωάννα Κρανίτη

                                   

                          Ξημέρωνε νωρίς εκείνες τις μέρες.                                 

    Ένα κρύο έπιανε 

μέχρι βαθιά στην ψυχή,

 
εκεί στην αριστερή μεριά

που αναγνώριζε τον εαυτό της.

Φοβάμαι πως δε μεγάλωσα, 

μονολογεί, 

φοβάμαι πως θ' απομείνω 

σε εκείνη την αθωότητα 

που πάσχιζα ν' αποδιώξω. 

Πως τέτοιος φόβος

θα πρόσμενε την ωριμότητά μου

, 
δεν το 'χε φανταστεί η νιότη μου. 

Ξημέρωνε

και το χαμόγελό της 

θαρρείς από μόνο του στεκόταν

 
σε δυο σύννεφα ανάμεσα 

σε κόσμο που κανείς δεν μπορούσε να δει...

Ζωγραφική:  Vincent Van Gogh