"Το φως" ~ Ιωάννα Κρανίτη ~

Άχρονος κι ανυπότακτος ο χρόνος.

Επίμονες σιωπές και διαφωνίες,

πορφυρές γραμμές που την καρδιά ακολουθούν.

Στοργική στιγμή που φωτισμένη έρχεσαι

και στα μάτια μου κατοικείς,

στοργική στιγμή που τα πάντα γκρεμίζεις

και χωρίς φόβο με χτίζεις ξανά

κι ούτε μπορώ να ανασάνω

ούτε ν’ αντισταθώ μπορώ.

Εδώ κανείς, παρά μονάχα η νύχτα

κι ό,τι διασώθηκε κομμένο στα δυο.

Φυλλομετρώ τις σιωπές που επίμονα άντεξαν,

τα ατέλειωτα ποιήματα

και τις δροσερές φωτεινές ελπίδες,

φυλλομετρώ το άχρονο βίωμα

που ταξιδεύει το δισταγμό και την παράδοσή σου.

Ένα κλειδί γυρίζει βαριά μέσα μου,

η αυλόπορτα κλείνει αργά,

ο χρυσοπράσινος κισσός αναζητά το φως.

Τα δάχτυλά μου κινούνται νευρικά στα κάγκελα.

Είναι το φως που περιμένω…

Φωτογραφία: Βασιλική Τράκη